29 Ağustos 2017 Salı

Kelimeler İçinde Kayboldum

Biz onu, bisikletin şampiyonu, üstadı ilan etmiştik, o sonra hem ülkesinde hem de iki teker dünyasında bizlerle hemfikirdi. Ruhani yaşantısıyla baş edememişti ancak. Ve kendisine ölümü seçecekti. Avustralyalı bisikletçi, Stephen Wooldridge hiçbir zaman pes etmediği pedallarıyla mücadele etmeyi seçerken, hayatı en kısa ve kolay yolun peşinden gidecekti.

Yıllarca antrenörlüğü yapmış Sutton; “Steve, kesinlikle bir beyefendi ve çoğu kişinin rol modeliydi, ben bu durum karşısında sözcükler içinde kaybolmuş durumdayım.” Net bir şekilde açıklıyor. Stephen Wooldridge'ı… Avustralya basının “en iyi bisikletçileri” arasında ilan ettiği modern zaman idolüydü.
Olimpiyatların başkenti, Atina’da 2004’ü gördüğümüzde altın madalyasıyla hatırladığımız, daha sonra kabına sığmayıp, dünya şampiyonluğunun sınırlarını yeniden çizdi.

Üç yıl üst üste, totalde dört kez şampiyonluk kutlamalarına ülkesini çok uzaklardan çağırarak dahil etti. Sakin ve kendi şahsına münhasır tavrıyla dikkat çekerken, bir gün kendisini psikolojik bunalımın önüne bırakan bir adam. Bir insan. Boynunda çarmıh gibi taşıyamadığı hüznüyle düşündüren, üzen hatta bundan birkaç hafta önce binlercesini ağlatan… 


Mühendislik eğitimi almasına rağmen baskın olan yollar... Ve iznini isteyip iki teker ile sil baştan olacaktı.
Tam olarak adını da Atina’da duyuracaktı. Brett Lancaster, Peter Dawson, Luke Roberts gibi idolleriyle bir ekibin içinde bulacaktı kendini. Umut vaad eden Avustralyalılar yarışlara katılmadan hemen önce gelecek aşıladılar. Bilakis Wooldridge fiziki açıdan çoğuna göre çelimsizdi. O konumlara gelebilmek için çabaladı ve takımdaki yerini pekiştirmiş oldu. Yol başarısı öyle bir anda çıka gelmedi.

Gözlemledi, denedi ve yarıştı. Atina’daki performansları, diğer bisiklet turlarının da yüksek mertebeden işareti olacaktı. Böylece ilk madalyasının ve bunlara açılan kapıyı aralamış oldu. Ve daha sonrası…
Spordan emekliliğini isteyip mühendisliğe döndü. Bazense “yardım” amacıyla yapılan etkinliklerde, Avustralya bisiklet konfederasyonlarından aktif görevler üstlendi.

Adına yazılacak, müzelere taşınacak madalyalar, kelimeler içinde kaybolur. Tıpkı, Steve’in kaybolduğu gibi. Onun içini kemiren eksik parçayı bulamadı. Son verdi. Yapmak istediği her şeyi yaşamıştı. Geriye yaşanmadık bir ölüm kalmıştı. O da buldu onu… 

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.