Uzun süre bisiklet turlarıma ara vermenin acısını rampalarda dilim dışarı çıkmış, sanki peşimden kovalayanlar varmışcasına nefes nefese pedallıyordum. Biraz soluklanıp "Yeşil Bursa'nın" keyfini çıkarayım diyeceğim lakin artık "Beton Bursa" desek daha yerinde olacak. Az önce nefes nefese kaldığım rampada yaklaşık 30 kişilik bisikletli bir grup benim bulunduğum noktaya doğru gayet "sağlıklı" bir şekilde pedal çeviriyorlardı.
Bisikletliye rastlamak pek tabii ki mümkün ancak Uludağ yolunda bu denli fazlaca bisikletliyi görmek merak uyandırıyor.
Sabırsızlıkla gruba dahil oldum ve merakım aydınlığa kavuştu. Yinede yolun sonuna kadar onlara eşlik ettim. Yarının 1 Ağustos 2015 yani bisiklet sporunun duayeni Talat Tunçalp'in 100. yaş günü adına düzenlenen 3. Geleneksel Uludağ Performans Tırmanışı organizasyonu için bir araya gelmişlerdi.
Talat Tunçalp bisiklet adına tek kişilik başarı olmaktan çok, etrafındaki sporculara ve uluslararası organizasyonlardan beslenerek büyümesi ülkemiz adına halen daha "ilk" olma başarısına nail olmuştur. Başarıyı yazmak ve 1-2 satırda okuyup geçmek ki o dönemlere göre gurur verici. Asıl zorluk çıkaran bu bisikletçinin bisikletinin olmadan çözebildiği başarı.
Epictetos'un bir sözü aklıma geliyor: " Yarın bambaşka bir insan olacağım diyorsun. Niye bugünden başlamıyorsun?" Yokluktan var olmayı öğretti aslında Talat Tunçalp.
Bisiklette büyük başarılarımız maalesef olmadı son yıllarda. Cavendish, Boonen, Contador, Sagan... gibi isimleri konuşuyoruz. Aralarında bir tane Türk sporcu olmamasını hiç bir zaman konuşmuyoruz. Bi eksiklik yok mu? 1930'lu yıllara göre oldukça iyi koşullara sahipken, acaba sadece koşulların üst düzey olması mı çözüm? Eksik?
Talat Tunçalp 17 yıllık bisiklet serüvenini 16 kez yol, 15 kez sürat, 32 Türkiye Şampiyonluğunun 31'ini kazanma başarısı ile aslında adını ne kadar da az duyurmuşuz onun ayıbını yaşıyorum. Uluslararası mecralarda da yıl 1936 Berlin Olimpiyatlarını gösterdiğinde 7. olarak bir ilke daha pedal bastı. Aynı zamanda ülkemizde daha önce Marmara Bisiklet Turu olan uluslararası yarışın adını Cumhurbaşkanlığı Kupasının isim babası oldu.
İbreyi hep lehimize çevirmeyi daha o yıllarda başarmış. Bizler onun adına 100. yılı için bir organizasyonu duymamışsak diyecek söz bulamıyorum. Çünkü bisikleti yaşam felsefesi, anadiline çevirmiş bir ismin dokunuşu bu kadar sessiz olmamalı.
Dönüş yoluna geçtiğimizde tepemde bir düşünce bulutu meşgul ediyordu. Çıkış yolunda dinlediğim manzaralı alanın olduğu yere gelerek sanki az önce yazdıklarımı yaşamamış gibi... Dejavu misali, tek bir farkla; Edward de Bono'un dediği gibi.
"Yarının bugünden daha iyi olacağı ümidiyle yetinmek yerine, hemen bugün yarın uyandığımızda kendimizi önceki günden biraz daha iyi hissetmemizi sağlayacak bir şeyler yapabiliriz."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.